KOPUŞ

o sen değilsin diyecek olsan
kopup gidecek iplerimizi
inceltiyorsun
upuzun bir suskunlukla

sağlamlığı hatırlayıp sonra
özledim diyorsun

inceldikçe, incindiğim yerden
ben de diyorum

özlemek durdurmuyor
incelmelerimizi

gün gelecek
bu askıda kalmışlığımız
yıkıcı etkisini gösterecek

o sen değilsin
dememişliğine rağmen
inceldiği yerden
kopup gidecek iplerimiz

YOLLAR & YOLCULUKLAR

beklerim ben derken
durduğu yeri sabitleyemeyen
burdayım ben derken
aslında o yeri çoktan terk eden
özlediği buluşmaları hep ıskalayan
bir garip yolcusundur sen

yabancı
kör gözlerle geçip de
görmediğin içindir
tekrar tekrar başa dönmen
aynı yükleri yüklenip
hep aynı yollara düşmen

KISACIK

Şimdi sen gelsen
Bir nefes alımı kadar kısa
Görünsen
Beklemeyi beceren yanlarıma
Dokunarak bir silgi etkisi yaratsan
Silebilsen
Sonu gelmeden uzayan mesafeleri
Silemediklerini unutturmayı bilsen

Ellerimi çekip
Silik ve unutulmuş olandan
Uzanıp yeniden başlasam
Seni sevdiğim yerden
Bir suskunluğu aşıp
Bir yalnızlığa son noktayı koyacak
Sözcüklerle söylesem yeniden

Seninle daha da güzelleşen ömrümü
Kısacık…

AYRILIK

benim sana gelen
seni bulamadıkça
ısrarla yine gelen yanlarımdı
buluşmalarımızı
kavuşmalara dönüştüren

senin başka hayatlara giden
sana gelen yanlarıma rağmen
orada olmayan yanlarındı
kavuşmalarımızı
karşılaşmalara terk eden

ortaya çıkan yollarda
ayrılık izleri
benim senden geçmem
senin sana kalmandı
karşılaşmaları tanımsız bırakan..!

...

denize uzak
kendi ikliminde
unutmayı beceren
yabancı gülüşün eklenir
yüzüme açıkça...

sen ki bilmezsin
içinde kavuşmalar taşıyan
gözlerle bakmayı bana..

ismimin başka anlamlar taşıyan
doğuşuna aykırı duruşunda

ben geriye çekilen sularımla
sen susuzluğunla
çoğaltırız bu ayrılığı
ortak kuraklığımızda